Caravan rondreis Noorwegen 2010

Rondreis Noorwegen
Even voorstellen. Wij Rick en Wilma Boesveld en John en Jannie Bouwmeester al jaren bevriend beginnen aan een rondreis door Noorwegen beiden met de eigen caravan. We hebben alleen de overtochten geboekt via Norgerreiser.

20-06-2010 Eerbeek – Kiel- Gotenburg
Met de caravan doen we deze reis en vertrekken op 20-06-2010 om 8.15 vanuit Eerbeek naar Kiel in om vandaar met de Stenaline naar Gotenburg te gaan. We nemen de tijd en komen rond 15.30 aan in Kiel. We kunnen om 17.00 uur de boot op dus gaan we even de stad in. Helaas regent het wat,maar het is gezellig druk vanwege de Kielerwoche. Om 17.30 kunnen we inschepen. Vanwege de hoogte van de caravan moeten we op het vrachtwagen dek. Hierdoor zijn we één van de laatsten die aan boord gaan. We hebben een 4 persoonhut voor deze overtocht. Na geinstalleerd te zijn gaan we de boot verkennen, een hapje eten, glaasje wijn en 's avonds in de bar de WK voetballen kijken.

21-06-2010 Gotenburg-Oslo-Krokkleiva
De reis met de boot gaat zoals verwacht, wat onrustig geslapen maar toch uitgerust ‘s morgens om 9.00 uur van boord.
We vertrekken richting Oslo over E6. Bij de grens geen drankprobleem lang leve de smokkelaars. De eerste stop na de grens wat eten lekker buiten in zon en Noors geld halen. Dat is echter een probleem de geld automaat kan normaliter Zweeds en Noors geld uitgeven. Nu is het Noorse geld bij beide automaten op en de wisselautomaat doet het niet. Om nu zonder geld Oslo in te reiden en daar op zoek te gaan met twee caravans in de stad lijkt ons niets. Dus rijden we iets terug naar Halden waar we pinnen en tegelijk dan wat boodschappen doen o.a. aardappelen die hadden we netjes niet ingevoerd. In Oslo gaan we naar het Vigelandpark de beroemde beelden bekijken. De auto’s met caravan kunnen we nog net op de parkeerplaats aan de zijingang van het park kwijt. Het park is op deze zonnige dag druk bezocht. De beelden zijn van brons en steen en laten de mensen zien in naakte schoonheid. Verbazingwekkend wat voor een verschillende gezichtsuitdrukkingen je uit de beelden kunt lezen.
Na het bezoek rijden we Oslo uit over de E16 richting Fargenes. Na zo’n drie kwartier buiten de stad stoppen we bij K rokkleiva Camping Utvika een schitterende camping maar niet een van de goedkoopste 250 NK.
22-06-2010 Krokkeleiva-……..Lom
We doen lekker rustig aan ontbijten in de zon en vertrekken rond 10.00 uur weer. We nemen de route langs de E51 deze straat behoort tot de tien mooiste van Noorwegen. Dit is de eerste en we zullen er nog een paar rijden. We komen langs mooie meren en zien op een gegeven moment de bergen van het Jotunheimen opduiken. Het is een prachtige hoogvlakte waar we langs rijden en besneeuwde toppen van de bergen. We stoppen een paar keer om mooie plaatjes te schieten en bij een tentje eten we Lapar, kleine pannenkoekjes met jam. De eerste sneeuw waar we bij kunnen daar moeten we natuurlijk ook even naar toe. De weg is schitterend maar de temperauur zakt ook zienderogen van 21◦ naar 16◦graden. We besluiten om maar af te dalen tot aan de E15. We komen om 18.00 aan in …………. Op camping…….. 140NK. De camping op zich stelt niets voor maar het sanitair verdient een 9. Ook is er een kjokken (keuken) waar de afwas gedaan kan worden. Onder tussen is het weer 20◦ en kunnen we lekker buiten eten. Dat het helemaal niet donker wordt en zelfs niet schemerig daarvan raak je wat tijdsbesef wel even van de war. Om elf uur ‘savonds schijnt de zon nog op de bergen. ’s Nachts om half vier schemert het wat maar even daarna is het alweer volop licht.
23-06-2010 …….Lom-Geiranger
Om 9.00 gaan we weer op weg. We stoppen bij Lom om daar de staafkerk te bekijken. De kerk stamt uit ca. 1150, op de daken staan nog de originele drakenkoppen stammen nog uit de 13e eeuw.
Na dit korte bezoek gaan we verder richting Geiranger. De route van Grotli via de 63 voert door een kaal met sneeuw bedekt landschap. Het meer bij Djupvasshytta aan de bron van de Otta is nog bevroren. We dalen verder af naar Geiranger de weg met twintig haarspeld bochten en een dalingspercentage van 9% is smal maar prachtig. Met de caravan enkel geschikt voor ervaren chauffeurs. Dat blijkt wel als we bijna beneden zijn en in een onoverzichtelijke bocht 2 touringcars ons tegemoet komen. We moeten achteruit om in de bocht plek te maken. Natuurlijk komen er dan personenauto’s ons voorbij die denken dat zij er wel langs kunnen dan is de chaos compleet. Uiteindelijk komen we onder in Geiranger aan op de camping direct aan Geirangerfjord. De remmen van de caravan zijn wat warm gelopen de rubber noppen aan de linkerzijde smeulen. Camping eenvoudig prijs 210NK.
24-06-2010 Geiranger
We stonden niet aan het water op zich geen probleem want we hadden wel een mooi uitzicht op het Fjord met de daar aangemeerde Cruiseschepen. Er zijn echter maar een paar plekken aan het water waar de schotelantenne bereik heeft. Nederland speelt vandaag in WK een wedstrijd en dat willen de heren zien. Dus ’s morgens om negen uur de caravans verzet. Net voor onze neus meert de Eurodam van de Holland America line aan. In de middag gaan we de 63 weer omhoog en nemen de tol weg naar Dalsnibba vanaf een plateau heb je een schitterend uitzicht over het Fjord. Het is heerlijk weer en we genieten bij de caravan die nu pal aan het water staat van de mooie natuur die zich voor ons uitstrekt. In de avond begint het te regenen en zakt de temperatuur. Nederland wint met 2-1 van Kameroen en we gaan door naar de 8e finale.
25-06-2010 Geiranger
Het is van daag bewolkt wat aan de koude kant en er valt regelmatig regen. Dit wordt dus een rust dag een stukje wandelen en voor de rest relaxen.
26-06-2010 Geiranger

Het is nog wat regenachtig maar in de middag zal het opklaren dus vertrekken we om 9.30 voor een rond reis met als voornaamste doel Trollstigvei (het Trollenpad). We rijden vanaf de Geiranger richting Linge daar gaan we met de veerboot over en gaan dan linksaf richting Alesud langs het Norddalsfjord via de E136 bij Sjoholt weer terug naar Andalsnes een mooie weg. Gelukkig klaart het zoals men heeft voorspelt. We drinken koffie met een wafel bij het Trollstiger Resort een leuk tentje net voor de weg omhoog naar Trollstiger. Als we omhoog rijden loopt een wild razend riviertje met witte koppen langs de weg. Wat verder op komen we bij een indrukkenwekkende waterval als je ernaar toe wilt lopen moet je voorzien van regenkleding. Eenmaal boven bij Trollstiger zijn ze helaas bezig met het veranderen van het uitzichtpunt. Voor aan de weg is er wel een maar verderop kun je niet komen. Er zijn diverse souvenirwinkeltjes die natuurlijk allerlei trollen in soorten en maten verkopen. We dalen af naar beneden en komen langs een uitzichtpunt met een kolkende waterval waar men boven het kolkende water kan lopen. Weer met het pontje over bij Linge en terug richting Geiranger. We stoppen nog even boven aan de weg met een mooi gezicht op Geiranger en het Fjord.
27-06-2010 Geiranger
We worden wakker en de zon schijnt weer. Van morgen gaan we met de rondvaartboot van 11.30 door het Geirangerfjord. We passeren eerst de preekstoel een uitstekend rotsstuk waarvan men loodrecht naar beneden in de diepte kijkt, daarna de zevenbruiden(zeven watervallen naast en onder elkaar met aan de overkant de vrijer. Het verhaal gaat dat de vrijer zonder resultaat alle zevenbruiden ten huwelijk heeft gevraagd zonder resultaat. Hierna is hij aan de drank geraakt. Het zwarte rotsblok in het midden van de waterval heeft de vorm van een wijnfles. Even later passeren we de bruidsluier. Langs de oever en de rotsen staan diverse oude boerderijen die inmiddels niet meer zijn bewoont echter nog wel intact worden gehouden door een Noorse historische vereniging.
Op de boot was het door de koude wint wel wat fris maar terug op de camping kunnen we weer buiten zitten.
28-06-2010 Geiranger - Gaupne
Vandaag gaan we weer op pad. We maken de keuze om niet via Stryn en Olpe maar terug te naar Lom en daar de E55 op te gaan. De hoogst gelegen bergovergang van Noord europa. Het hoogste punt ligt op 1434 meter. Het is een indrukwekkende weg eerst zie je de besneeuwde toppen van Het Jountheim en later aan de andere kant die van het Jostadalbreen. De weg gaat vanuit Lom glooiend omhaag en we stoppen diverse keren om wat rond te lopen en foto’s te maken van al het mooie wat de natuur hier laat zien. Na het hoogste punt daalt de weg behoorlijk tussen de 8 en 9 %. Weer krijgen we wat problemen met de remmen van de caravan. De oplooprem gaat er bij deze sterke daling niet af en zo lopen de trommels warm. Op een gegeven moment komt er rook vanaf. We stoppen maar omdat de weg naar beneden loopt komt de rem niet echt vrij van de caravan. We laten het wat afkoelen en gaan verder. Hoe dichter we bij het Sognefjord komen des te dreigender wordt het weer op een gegeven moment begint het te onweren. Als we op de camping Sanvik 195NK in Gaupne aankomen wordt het gelukkig snel weer droog maar van buiten zitten komt niets.
29-06-2010 Gaupne
Er hangt nog wat laag hangende bewolking maar de zon komt er ook door. We gaan naar de Nigardsbreen een gletsjer die behoord tot het Jostedalsbreen dit gletsjerveld is het grootste van het europeese vaste land 475m² men neemt aan dat de ijslaag tussen de 300 en 450 meter dik is. Vanuit Gaupne gaat de weg 604 omhoog en komt men langs het bezoekersinformatie centrum Breheimsenteret vandaar uit kan men een tocht met boot over het gletsjermeer en een begeleide wandeltocht met gids over de gletsjer boeken. We besluiten dit niet te daar de tocht over de gletsjer met steigijzers pikhouweel wel wat erg zwaar is. Ook kan men net voor het gletsjermeer parkeren en van hieruit met de boot op te voet langs het meer naar de gltser. We besluiten langs het meer te lopen ondertussen is de temperatuur gestegen tot 20 graden lekker voor zo’n wandeling. Over rotsen, morenen en wat aangelegde trappen is het een behoorlijke wandeling van ± 1 uur voordat we aan de voet van de enorme gletsjertong staan prachtig die ijsblauwe kleur. Als we de groepen zien met de gids hebben we er geen spijt van dat we dit aan ons voorbij hebben laten gaan want het lijkt erg zwaar. Boven bij de gletsjer hebben we onze fleecejacks wel weer nodig ondanks het schitterende weer. We lopen rustig terug en genieten met volle teugen. Vanaf het bezoekers centrum gaan we linksaf de 604 tot het Styggevatnet een stuwmeer. De weg wordt steeds smaller stijle rotsformaties aan beide kanten. Een tunnel is slechts geschikt voor 1 voertuig dus als je iemand tegen komt moet er één terug. We rijden tot de muur en klimmen ook hier weer naar boven eerst volgt er een teleurstelling maar als we de muur wat verderop lopen zien we om de hoek weer een prachtige gletsjer en een mooi berglandschap. Het was een schitterende dag.
30-06-2010 Gaupne - Flåm
Het heeft de hele nacht geregend en er hangt laaghangende bewolking. We vertrekken om 10.00 uur richting Sognedal en Kaupanger. Hier gaan we de boot op over het Sognefjord NK 155. Direct na de boot gaan we door de 25 km lange tunnel naar Flåm. In de tunnel zijn er twee plaatsen die blauwverlicht zijn en je met een beetje fantasie het idee geven onder een gletsjer door te rijden. We komen in Flåm aan op camping 235 NK. Na de lunch klaart het wat op en lopen we wat rond en gaan een kijkje nemen bij het station en de kleine haven. Het stelt niet veel voor wat souvenirwinkels en allemaal verkopen ze het zelfde. De Flåmtrein nemen we niet. Iedereen die we spreken en horen dar we in Geiranger zijn geweest en de 55 hebben gereden dat dit dan zonde van het geld is en alleen maar tegen kan vallen.
01-07-2010 Flåm
We worden wakker en het is heerlijk weer. We rijden vandaag de verbinding tussen het Laerdal en het Hallingdal de Aurlandveien die door de hevige sneeuwval de Snøvegen (sneeuwweg) wordt genoemd. Om 10.00 vertrekken we richting Aurland. Het eerste stuk van de weg is erg smal op een gegeven moment kom je bij een uitzichtpunt dat boven het dal van het Sognefjord hangt. Schitterend uitzicht met dit mooie weer. Weer verder komen we boven de boom grens er ligt wel sneeuw maar we vinden het van deze kant sterk lijken op de weg 55. Wat zijn we al verwent door alles wat we gezien hebben. Plotseling doemt voor ons een schitterende waterval op. Onder aan de weg gaan we heerlijk aan het Sognefjord op een bankje lunchen voordat we de zelfde weg terug rijden. Van deze kant snappen we de term sneeuwweg we kijken nu tegen de noordhelling op en er ligt inderdaad veel sneeuw en de uitzichten zijn mede door het mooie weer schitterend. Terug op de camping genieten we van het heerlijke weer 23◦. Als de zon achter de bergen is verdwenen dan wordt het direct kouder en lange broeken weer. Het kan ons niets doen na zo’n prachtige dag.
02-07-2010 Flåm – Loon
De zon schijnt nog en we vertrekken richting Bergen. Volgens weer.nl blijft het nog 2 dagen droog in Bergen. De natuur veranderd in de loop van de dag van grillige bergen in een glooiend landschap met meer groen. We staan weer op tijd op de camping Loon want Nederland moet voetballen tegen Brazilië. Samen met twee jongens uit Zwolle zitten we voor de buis. Helaas gaat het in de rust regenen dus moeten we de tribune verbouwen en naar binnen. Het wordt 2-1 voor Nederland. Het blijft regenen en de geplande bbq gaat niet door.
03-07-2010 Loon- Bergen- Loon
Het heeft bijna de hele nacht geregend maar ’s ochtends komt er zowaar wat blauw aan de lucht. We gaan naar Bergen. De stad die bekend staat om de vele regens. De legende gaat dat de kinderen hier met de paraplu op worde geboren. We nemen dus onze jassen mee en doen de lange broeken aan. We lopen eerst langs de kade en kijken bij de stadsmuur dan lopen we langs het en door het oude gedeelte. Als je van de kade kijkt heb je niet in de gaten dat je tussen de huisjes door in het oude stuk komt. We gaan naar de markt geen haring te koop we eten in Nederland toch tegenwoordige Noorweegse nieuwe ?Dan pakken we een terrasje het is onder tussen 23 ◦ hoe zo altijd regen de jassen daar hebben we meer last van dan gemak. ’s Middag gaan we naar het moderne gedeelte van de stad mooie winkels maar de overdekte zijn erg benauwd met dit warme weer dus snel weer naar buiten. Om 15.00 uur zijn terug op de camping gauw de korte broek aan en lekker in de zon. Tegen de avond komen er weer donkere wolken binnen schuiven, maar het blijft droog.
04-07-2010 Loon-Røldal
We vertrekken weer met mooi vanuit Loon. Langs het Hardanagerfjord via de E7 een prachtig breed fjord met mooie bergtoppen. Op de ene kart staat verboden voor caravans op andere enkel voor ervaren rijders. We zien geen borden langs de weg en met twee zeer ervaren chauffeurs moet dit lukken. Het eerste gedeelte is een mooie weg maar aan het eind worde de weg soms erg smal 3.80 breed en dan te bedenken dat de caravan 2.30m breed is dus blijft er niet veel over als er tegenliggers zijn. Het is soms centimeter werk. We rijden tot aan Kvanndal en nemen de veerboot naar Utne niet goed koop NK 257. We hadden gelezen in een boekje dat er in Utne een fjolkermuseum (openlucht)museum was. Vanaf de boot een smalle weg naar boven aldaar aangekomen geen parkeerplek voor de auto’s met caravan. Weer een stuk achteruit en terug beneden in het dorp is ook geen parkeer ruimte. We laten het museum voor wat het is. Nu is de boot Utne Kansavik net vertrokken. Om deze veerboot te nemen moet je achteruit de boot op om de vrijgekomen plekken van degene die de boot in Utne verlaten weer op te vullen. Het kan zijn dat je dan lang moet wachten. We besluiten dan maar de 550 langs het Sørfjorden iov de E13. Deze weg is goed te rijden en we komen langs diverse mooie watervallen. Bij Odda komen we op de E13 we zien de gletsjer van Folgedfonni. Het water komt met geweld door de rivier naast ons. Op een gegeven moment zie je een waas van water over de weg. Links doemt de Latefossen op twee naast elkaar gelegen watervallen die met een vrije val van 156 m naar beneden razen. We stoppen bij Røldal camping Seim NK 170. Je kan zelf een plek op het uitgestrekte veld zoeken of een hut nemen (de sleutel zit erin) om 19.00 komt de eigenaar om iedereen in te checken. Het is nog lekker weer maar er staat hier wel veel wint de caravans zo neergezet dat we uit de wind kunnen komen en dan lekker barbecueën.
05-07-2010 Røldal- Tuddal
Na de barbecue gaat het regen en dit doet het ’s morgens nog. Erg jammer want daardoor hangt er lage bewolking en is het zicht het eerste gedeelte van onze reis erg klein. We gaan verder op de E134 tot Åmot. Eerst rijden we door een gebied boven de boom grens , maar geleidelijk word het landschap weer wat glooiender. Ook het weer knapt op Bij Åmot gaan we links af de E37 richting Rjukan. Hier gaat de weg weer omhoog en we passeren het skidorp Rauland. Op zich is dit niet zo’n interessant stuk weg. Bij Rjukan gaan we rechtsaf het Tuddal in. Eerst stijl omhoog in een wat ruig landschap. Als we de parkeerplaats waar de wandelingen naar de Gaustatoppen beginnen zijn gepasseerd dalen we af en komen in een adembenemend gedeelte. Waanzinnig uitzicht. Op camping Tuddal strijken we neer een camping met veel vaste plekkeneenvoudig maar schoon sanitair aan een meer. Lekker rustig NK 108.00. Janny en ik lopen naar de winkel iets verderop. Als we terug lopen zien we een dunne wat oudere dame lopen met een zware plastic tas. Net als we naast haar lopen gaat er een enorme sirene. We kijken wat verbaasd om ons heen. De dame spreekt ons in het Engels aan en verteld dat men met explosieven in de bergen gaat springen en dat dit een waarschuwingshoorn is. We staan even wat te praten en dan nodigt ze ons uit om bij haar thuis te kijken. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd nieuwsgierig als we zijn om te kijken hoe de echte Noren leven. Binnen biedt ze ons eerst een ijsje aan, dit slaan we beleefd af maar dan wil ze thee zetten, die we dan maar accepteren. Het is grote nette keuken maar de woon kamer is echt begin jaren zestig klein met blank eiken bank en twee stoelen niet erg comfortabel en een eetafel , piano langs de muur het staat behoorlijk vol. Bloemen in rieten hangers, klimvetplant erin, een Yuka van een meter. Ze verteld ons van alles over de omgeving en haar leven. Na een uur gaan we er weer vandoor met een heel leuke ervaring rijker.
06-07-10 Tuddal
Het is lekker weer en na ons ontbijt in het zonnetje gaan we naar de parkeerplaats waar de wandeling naar de Gausttoppen begint. In het ANWB boek staat dat dit een licht wandeling is geschikt voor kinderen. In het begin loop je over een schapenpad met wat rotsblokken. Al snel wordt het een stenenmassa met af en toe een schapen pad. De wandeling staat voor 2 uur lopen heen en 2 uur terug nu waren we er al vanuit gegaan dat we heen zo’n drie uur nodig zouden hebben. Het is behoorlijk klauteren en geschikt voor kinderen onder bv tien en licht, daarin kunnen wij ons niet vinden. Na anderhalfuur gelopen hebben we ongeveer de helft van de tocht omhoog afgelegd maar het ziet naar uit dat het geklauter en over de rotsen lopen voorlopig nog niet is afgelopen. We besluiten de tocht te staken en terug te lopen. In één van de boekjes hadden we gelezen over een lift die je ook 800 meter hoger brengt en dan met een shuttel tot 87 meter onder de top. We vragen aan de hutbeheerder bij de parkeerplaats waar dit punt is omdat we nergens een bord hierover hadden zien staan. Het blijkt dat de lift niet inwerking is vanwege wat problemen met de provincie. Helaas dan moeten we dit uitzichtpunt van Noorwegen overslaan. De Noorse dame had ons gisteren geattendeerd op de weg naar Bondal dit is een doodlopende weg van 17 KM. Onderweg kom je een waterval tegen die uit een natuurlijke tunnel komt en in een mooi meertje terecht komt. We gaan kijken en inderdaad als we bij de waterval omhoog lopen zien kunnen we het eind van de tunnel niet zien. Achter in het dal staan nog een paar authentieke boerderijen. Nederland voetbalt vanavond tegen Urugay. Het wordt 3-2 en Nederland zit in de WK finale.
07-07-10 Tuddal- Heddal-Tuddal
Vanmorgen eerst in de zon ontbeten en lekker rustig aan gedaan. In de loop van de morgen wordt het bewolkt. ’s Middags gaan we naar Heddal daar staat de grootste Staafkerk van Noorwegen. We bezoeken de kerk en lopen naar de Biggetun een klein openlucht museum. Het is een originele oude boerderij met stallen en hooi schuren. Van hieruit lopen we naar het uitzichtpunt. Terug gelopen trakteren we onszelf op verse koffie en vers gebakken wafels met aardbeienjam en zure room.
08-07-10 Tuddal- Halden
Als we vertrekken regent het. We rijden richting Drammen het eerste gedeelte is nog een hoog vlakte. Naar mate we meer richting Drammen komen verandert de natuur in bosrijke omgeving. We nemen de tunnel onder het Oslofjord door 55NoK. We hebben tijd genoeg en besluiten niet de snel weg te nemen richting het zuiden maar via Askim de 22 te rijden. Hier rijdt je ddor de graanschuur van Noorwegen. Tarwe, rogge havervelden met enorme grote huizen, sommige mistaan niet in Hollywood, en grote landbouwschuren erbij. Hier is boeren nog leuk. Het weer is wisselvallig vandaag. Als we in Halden aankomen regent het weer. Halden heeft een mooie burcht met enorme muren. In b=vroegere tijden is hier vaak de grens tussen Noorwegen en Zweden bevochten. De camping is Fredriks NOK 210 een echte stadscamping niet echt leuk. Gelukkig blijven we hier maar 1 nacht.
09-07-10 Halden – Smögen (Kunghamn)
Het weer is weer opgeknapt en de korte broek kan weer aan. We volgen de 22 naar het zuiden via Grebbestad de 164 volgen we de Zweedse kustnaar Smögen. Van Bart en Adri hadden we gehoord dat dit een leuk plaatsje is aan de kust. We moeten natuurlijk rekening houden met de WK dus er moet een camping zijn met TV zaal of satelliet ontvangst. Er zijn drie camping in de buurt van Smögen 2 grote en 1 kleine de eerste waar vragen zit vol de tweede daar staan we in een lange file voor de poort heeft nog wel plek maar vlak bij de ingang er moet daar een Scandinaviën kaart gekocht worden. Dus wat terug gereden naar de kleine camping Smögencamping. Eenvoudige camping met een speciaal jongeren gedeelte aan de andere kant van de weg. We zijn de enige Nederlanders tussen veel Zweden en een enkele Noor. ’s Middag gaan we naar Kungshamn , want we hebben geen Zweeds geld het heeft een leuk centrum met een kleine boulevard .
10-07-10 Smögen
Na het ontbijt en de koffie gaan we naar Smögen wat eigenlijk een eiland is. Via een brug is het te bereiken. Het is een toeristisch plaatsje met een drukke boulevard en veel terrasjes en eettentjes. Smögen is beroemd bij de zweden vanwege de garnalen. Het is een soort Volendam houten huisjes dicht op elkaar gebouwd. Omdat het aan de Oostzee ligt komen er veel boten aanleggen van eenvoudige motorboten tot leuke (zeil )jachten. Het is een drukte van belang op het water. Dit is na de rust en natuur die we de afgelopen drie weken hebben gehad een compleet ander plaatje. Met een temperatuur van 24◦ heeft het veel weg van zuid Frankrijk.
11-07-10 Smögen
De pelleboer van hier is wel een man van de klok op de weerkaart werd aangegeven dat het om 10.00 gaat regenen tot 16.00 uur. Bijna klokslag tien uur breekt er een onweersbij los. Altijd leuk om te zien hoe mensen in de weer gaan spullen in pakken tenten snel afbreken. We staan te kijken naar de driegende wolken en lichtflitsen die eraan komen. Als dan begint iedereen als een haas naar binnen. Het blijft een dag met buien. Tot 16.00 uur zoals stond aangegeven de zon breekt door en het wordt weer heerlijk weer. We lopen naar Kunghamn . Even over de boulevard en terug via de promenade( houten baordwalk ) langs het water die bijna tot aan de camping loopt. Het Nederlandse elftal staat in de finale tegen Spanje. Leuk zoals de Zweden reageren een buurman koopt zelfs oranje ballonnen die hij aan de voortent hangt. Telkens als hij ons ziet roept hij hup Holland Dit mag echter niet baten en Nederland verliest na een slechte wedstrijd van beide partijen in de laatste a5 minuten van de verlenging met 1-0.
12-07-10 Smögen – Gotenburg – Kiel
Heerlijk die paar dagen rust en voor we de terugweg aanvangen. Lekker even alles op je inlaten werken. We hebben alle tijd en ontbijten lekker buiten ruimen op en drinken koffie. Het is maar 2 uur rijden naar Gotenburg. Onderweg lekker lunchen, omdat we met de caravan op het vrachtwagen dek moeten kunnen we om 17.00 uur de boot op (personen auto’s al vanaf 15.00 uur in de zomer). Het is lekker weer en we gaan eerst wat drinken op het zonnedek. Het diner en ontbijt hebben we bij geboekt. Heerlijk buffet met natuurlijk veel vis . Na het diner is het nog goed weer en we gaan terug naar het zonnedek op een gegeven moment pakken zich donkere wolken samen. Met een beetje fantasie kun je hier de gevaarlijke monsters uit de vele Noorse en Zweedse sprookjes en sagen uit halen. Het begint te waaien, stoelen schuiven heen en weer en de regen komt met grote druppels naar beneden. We zoeken de bar en blijven daar nog wat drinken.
13-07-10 Kiel – Eerbeek
Na een lekker uitgebreid ontbijtbuffet schepen we om 9.15 uur uit. Op de radio hoeren we dat gister avond in Helgoland een camping is getroffen door noodweer en is daar weinig heel gebleven. Dit moet haast de bui zijn waarvan wij gelukkig maar een staartje van hebben mee gekregen. De terug reis verloopt voorspoedig en om 17.00 uur zijn we veilig weer terug in Eerbeek.

Noorwegen heeft beslist ons hart gestolen. Noorwegen overtreft in vele opzichten de vele natuur die wij in de rest van Europa al hebben gezien. In het begin van de reis is er een bepaalde honger naar meer en meer indrukwekkende natuur. De hoogvlaktes ,de met sneeuw bedekte toppen, bevroren meertjes, sneeuw langs de weg, gletsjers, Fjorden de enorme hoeveelheid aan gigantische watervallen en wilde riviertjes. Wat het mooiste was kunnen we niet aangeven. Het reizen met de caravan is ons goed bevallen ondanks de twee keer dat we wat problemen hadden met de caravan remmen. Beide heren zijn ervaren caravanrijders en dit was noodzakelijk op de afdaling naar Geiranger 10% 14 km lang. Ook de weg 55 van Lom naar Gaupne afdaling 10% 8km vergt ervaring (vanaf Gaupne richting Lom is eenvoudiger). De sneewweg bij Flåm is van beide kanten mooi maar vanaf Aurland heb je meer sneeuw. We zullen beslist nog een keer weer terug komen.

Reisverslag camperreis usa 2008

Camperreis West USA 2008 Rick en Wilma Boesveld van 9 juni tm 03 juli 2008 door West USA

Deze reis hebben we geboekt bij World Ticket Centre compleet met vlucht van Delta Airlines, 2 hotel overnachtingen in San Francisco en 3 weken een camper van Cruise America.

Maandag 09-06-2008 Eerbeek - San Francisco
Wij vertrekken om 7.00 uur vanuit Apeldoorn met de trein naar Amsterdam. Vertrek om 12.10 naar Cincinati. Aankomst om 15.15 uur dit werd echter 15.45 uur doordat we wind tegen hadden. Onze tussen stop in Cincinati was gepland op 1 uur en 15 minuten, dit werd dus een half uur minder. Ook bij de Amerikaanse immigration liep het niet er waren maar 2 balie's open voor het complete toestel. Omdat er 2 vliegtuigen klaar stonden voor vertrek naar Las Vegas en San Francisco heeft men op aandringen van het grond personeel van Delta airlines uiteindelijk 5 balie's geopend. Na de uitgebreide check moesten we hard lopen om onze koffer van de band te halen en opnieuw in te checken voor San Francisco. We waren de laatsten die boarden en deuren gingen bijna direct achter ons dicht. Aankomst in San Francisco 19.00 uur totale vlucht tijd 15.00 uur. Na aankomst San Francisco en op zoek naar de shuttel voor ons Hotel Travel Lodge. Die liet op zich wachten dus maar een taxi genomen. In het hotel bleek dat onze mobile in de taxi is blijven liggen of dat hij al was gestolen Welcom in America. Nog geprobeerd het toestel te bellen maar er werd niet opgenomen. Dan maar zien dat we hem kunnen blokkeren. In de Travel Lodge kun je niet internationaal bellen. Dus naar de overkant het Hillyday Inn Hotel daar was men zeer behulpzaam en uiteindelijk hebben we onze telefoon in Nederland laten blokkeren.

dinsdag 10 juni 2008 San Francisco - Delhi
aanvang Miles 51.785

Onze eerste kennismaking met Big America is het ontbijt. Ik kijk rond en zie de borden. Voor iemand die bijna altijd lijnt een verschrikking ik houdt het bij een fruit bowl en Rick neemt een klein ontbijt oordeel zelf over klein . We hadden Early Bird geboekt dus werden we om 9.30 uur worden we afgehaald door een taxi die ons naar Cruise America brengt . Om 12 uur zijn we klaar voor vertrek. Eerst een Wal Markt opgezocht om boodschappen te doen en een nieuwe telefoon gekocht zodat we weer bereikbaar zijn. Daarna nog naar Pak en Save Foods want de Wal Markt Oakland heeft geen verse producten en geen alcoholische dranken. We hebben direct een kleine barbecue gekocht en wat wijn glazen en een goedkoop koffiezet apparaat. Tanken want we kregen de tank bijna leeg mee, wat een bedrag $ 175.00 Het valt ons op hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn ze bieden zelfs aan om voor ons uit te rijden vanaf de Walmarkt naar Pak en Save Foods. Uiteindelijk vertrekken we om 16.00 uur uit San Francisco richting Delhi. Bij het verlaten van de parkeerplaats gaat het mis. We moeten eerst links dan rechts af. De weg bestaat uit 4 rijbanen (dachten we) gescheiden door een dubbele doorgetrokken streep. Een flinke haag ernaast. Als we net links afslaan zien we het verkeer ons te gemoed komen. Niemand reageert, geen geclaxoneer, geen vinger wijzen, op ons spook rijden iedereen mindert vaart en geeft ons gelegenheid om tussen de haag door naar de andere kant van de weg te rijden. Thuis hadden we camping Merced riverside met Fuul hook up (water,stroom en afvoer) geboekt, zodat we voorzien zijn van volle accu's en watertanks als we eventueel morgen in Sequoa park staan. Reserveren bleek niet nodig te zijn geweest er was nog voldoende plek. Het is een eenvoudige nette camping niet ver van de highway 9 richting Fresno.

Miles 51.898 gereden 113 miles Getankt 38 gls $ 175.00, camping kosten Merced Riverside Delhi $ 28.

woensdag 11 juni 2008 Delhi- Sequoa Park

Om 8.00 uur vertrekken we richting Kings/Sequoa Park. We kopen een nationale parkpas ad. $ 80.00 geldig voor alle parken die we willen bezoeken. We rijden door Kingspark richting Cedar Grove deze doodlopende weg viel ons wat tegen lijkt veel op de Franse Alpen. Na Yuction Vieuw point, een prachtig uitzichtpunt op de Kings river één van de diepste canyons diepste punt van de kloof 2630 m gerekend vanaf de top van met een hoogte van 3350 m, besluiten we terug te gaan. Als we een tijdje richting Sequoapark rijden zien we de eerste grote Sequoabomen. Onderweg geluncht op de parkeer plaats en wat rond gelopen en natuurlijk foto's gemaakt. Bij giant forrest rijden we naar de parkeerplaats om General Sherman Trail te lopen. Dit is een geasfalteerd pad met wat hoogte verschil en af en toe treden (gehandicapten mogen onderaan de weg parkeren). Er wordt aangegeven dat men langzaam moet lopen je bevindt je op een hoogte van 2100 meter en bij een temperatuur van 32 graden valt het berg op soms niet mee. Je hebt niet in de gaten dat je, je op die hoogte begeeft want in Europa zou dan al boven de boomgrens lopen. De General Sherman Tree is meer dan 2500 jaar oud bijna 84 meter hoog en weegt 1400 ton. De omtrek aan de voet bedraagt 30 meter. Na de vele haarspeld bochten met nog vele mooie uitkijkjes en dikke Seqoua bomen gaan we het park uit. Net buiten het park komen we om 17.00 uur aan bij Tree rivers op camping Kaweah River een zeer mooie groene Camping met mooie plekken aan de rivier. Er is niemand aanwezig bij het kantoor hangt een plaatsoverzicht met wat nog vrij is. Zet maar neer en kom morgenvroeg maar langs om te betalen. Het blijft ons nog steeds verbazen hoe vriendelijk en belangstellend iedereen is.

Mile 52.108 gereden 210 mile

Getankt 15 gls $ 70.00, kosten Camping Kawea River, Tree Rivers $ 30.00 Full hook up

donderdag 12 juni Sequoa Park- Las Vegas

Vandaag hebben we heel wat miles voor de boeg want we willen naar Las Vegas rijden. We vertrekken om 8.30 uur. Bij het tankstation moeten we aangeven hoeveel dollar we willen tanken. We hebben geen idee hoeveel er nog in kan bij een half volle tank dus maar gokken. We rijden door de Mohave woestijn de eerste lange rechte stukken weg dwars door de woestijn. Langs de route ligt een spoorweg. Hier rijden treinstellen met twee locs voorop 110 wagons met dubbele veertig foot containers per wagon en 3 locs er achter. Ook zien we het zgn vliegtuig kerkhof/sloperij. Van allerlei vliegtuigmaatschappijen worden hier de afgedankte toestellen in de woestijn neergezet. Onderdelen die nodig zijn haalt men er uit. Omdat het hier bijna nooit regent en de luchtvochtigheid heel laag is roesten de toestellen niet en blijven de goede onderdelen intact voor hergebruik. We menen een KLM toestel te herkennen. Onderweg gaan we even voorbij Barstow van de highway af naar Calico. Dit is een oud zilvermijn stadje dat nu als een soort openluchtmuseum weer wordt opgebouwd. Leuk om de reis even te onderbreken op alle oude fundamenten wordt er met de entree gelden $ 8.00 p.p. de oude glorie van het dorpje herstelt. Er wordt een cowboy show gegeven wel wat toeristisch en je kunt er zilver wassen in stroompje. De benzinemeter staat al weer onder half dus moeten we vandaag 2 x tanken. In de namiddag rijden we over de strip dwars door Las Vegas. We hadden in Nederland al RV park Circus Circus gereserveerd die aan het eind van strip zit. Dit is een grote parkeerplaats met vakken met aansluitingen voor Full Hook Up. Je hebt hier ook niet meer nodig, want je bent hier om Las Vegas te bekijken. Las Vegas is halverwege de 19 eeuw gesticht als kolonie van de vrome mormonen . Deze zouden zich omdraaien in hun graf las men de stad nu zouden zien. Toen Nevada het gokken legaliseerde was ook net de bouw van de Hoover dam begonnen en de vele arbeiders zochten hun vertier hier. We kleden ons om en gaan de strip op. Wat een spektakel. De casino's zitten overvol. Wat shows bekeken o.a. Trasure eiland en een rockband. Bij het Bellagio Hotel/Casino is in de vijver een gigantisch waterorgel wat ieder kwartier op andere muziek van klassiek tot pop en rock een overweldigend staaltje van computertechniek. http://www.youtube.com/watch?v=6Wku6czjtV4 Tot in de nacht rond gehangen op de strip. Voor ons een leuke ervaring maar na 1 avond genoeg voor ons.

Miles 52.505 gereden 397 miles Getankt 58 gls $275.00 Kosten Circus circus $57.00 Full hook up

Vrijdag 13-06-2008 Las Vegas- Route 66-Seligman

Vanochtend lekker rustig aan gedaan. Van een stel andere nederlanders die vandaag de camper moeten inleveren de left over's gekregen. Om 10.00 uur vertrekken we in de richting van de Hooverdam. We rijden voor het eerst verkeerd even nederlands gedacht en bij het afslag bord met de volgende plaatsnaam van de highway afgegaan. Even terug schakelen we moeten letten op de nrs. niet op de namen. We kunnen onderaan de afslag weer draaien en vervolgen de weg. Vlak voor de Hooverdam moeten

we een parkeerplaats op en krijgen politie controle. Paspoorten laten zien, Camper wordt aan de binnen kant bekeken. Ze zijn als de dood terroristen de dam op blazen. We bleken geen tempex in de koelkast te hebben en kunnen verder. We lopen over de Hooverdam, na 9-eleven is de tour om de dam van binnen te bezichtigen ingekort. We besluiten niet aan de tour mee te doen. Tijdens onze vakanties in de alpen zijn we al eens in z ón dam geweest en de techniek komt op het zelfde neer. De Hooverdam is gebouwd in 1931-1936 en een van de hoogste in zijn soort ter wereld (242 m.) Bijna honderd mensen lieten het leven en er vielen elke dag gemiddeld vijftig gewonden. Op het hoogte punt van de bouw waren er meer dan vijfduizend arbeiders aan het werk. Zoals hierboven al beschreven hebben zij de groei van Las Vegas bevorderd. Het is erg warm 37° in de schaduw en we vertrekken richting Kingsman waar we een stukje route 66 willen rijden. Onderweg aan de highway 93 een verplichte lunchpauze. Het Nederlands elftal speelt in de WK tegen Frankrijk en in de camper werkt de Wereldomroep radio niet. We kregen op sms al standen door. Dus toen we een oud wegrestaurant/winkel tegenkwamen, mag de naam eigenlijk niet dragen, zijn we gestopt voor de lunch buiten in de tuin met de radio aan. Het was een vervallen beetje, oma in de schommelstoel buiten, muizen over veranda, maar de sandwiches waren prima. Kingsman heeft aan de Andy Devine Avenue een aantal klassieke route 66 gebouwen. Voor ons het begin van een stukje route 66. We doen nog wat boodschappen en rijden langs route 66 richting Seligman. Een mooie weg af wisselende natuur en hier en daar wat historie van de oude weg langs de kant van de weg. In de vlakte naast de weg zie ik wat door het gras springen leek mij eerst een haas maar dichter bij gekomen blijkt het een coyote te zijn met een konijntje in de bek. We overnachten in Seligman op de Koa Camping deze ligt dicht bij de spoorlijn waar lange roadtrains overheen komen. In de vroege ochtend een paar keer van wakker geweest maar verder niet erg hinderlijk. We kregen nog een tip van andere nederlanders voor een overnachtings camping bij de Grand Canyon voor morgen nacht.

Miles 52705 Gereden 200 mile
Getankt 37 gls $ 170.oo Camping KOA Seligman $ 33.00 Full hook up

zaterdag 14 juni 2008 Seligman-Grand Canyon

Om 8.00 uur weggereden vandaag maar een kleinstukje ongeveer 2 uurtjes voordat we bij de Grand Canyon zijn. De camping die ons werd geadviseerd is 10X rechts van de weg voor de helikopter haven. De camping is een echte campground midden in het Kaibab Forrest op mooie grote plekken. Bij de poort moet je een enveloppe pakken en dan rijdt je de campgrond op. Vooraan bij de plekken staat een paaltje waarin je een gedeelte van de enveloppe stopt, zo kan iedereen zien dat deze plek is gereserveerd. In het restant van de enveloppe stop je $ 10.00 per nacht en die deponeer je voor aan de poort in een brievenbus. De houtvester en zijn vrouw zitten regelmatig vooraan in hun caravan en zijn in voor een praatje. Ook kun je voor $ 5.00 een stapel brandhout kopen (zijn ze er niet stop het maar in een blikje), zodat je 's avonds kampvuur kunt maken. Elke plek heeft een betonnen tafel met banken en een betonnen bak voor kampvuur. Er is ook een barbecue , bijna op alle campings, maar wij houden het bij onze eigen. Het enige sanitair dat er is, is een toilet met septictank en een kraantje met koud drinkwater. Maar met de camper een ideale plek om te vertoeven. Om 11.00 uur zijn we op de helihaven en om 12.15 uur is onze luchtdoop .We kiezen voor een vlucht van een half uur kosten $ 158.00 p.p. In de helikopter zetten we de headset op en tot onze verbazing horen we Radar Love van de Golden Earing, voor grote fans, een extra dimensie aan de eerste kennismaking met de Grand Canyon. Om de Grand Canyon voor het eerst vanuit de lucht te zien en erdoor heen te vliegen is een unieke ervaring die we niet hadden willen missen. Het is zo ongeloofgelijk wat de kracht van water met de natuur kan doen. Na onze vlucht zetten we de camper neer bij het I-MAX theater een kleine mile verderop. Van hieruit gaan we met de gratis shuttelbus het nationale park in. Langs de kant van de weg zien we elanden lopen. Op het park zijn diverse lijnen met shuttelbussen die brengen je met een hop on hop systeem langs de mooiste punten van de Canyon. We besluiten om naar het westen te gaan naar Hopi point en vandaar langs de rim terug te lopen, langs alle uitzichtpunten van de west rim, terug naar het visitor centre. We zien Condor's vliegen en eekhoorntjes die bedelen om voedsel.
Het is prima te lopen ook al is het warm.
Voor voldoende water moet je wel zorgen want er zijn niet veel vulpunten voor drinkwater. We gaan terug met een overweldigend gevoel naar de campground. Heerlijk de rust na zoveel indrukken een wijntje en de barbecue aan bij het kampvuur.
Morgen gaan we de East Rim bekijken.

Miles 52.865 gereden 160 mile
Campground 10X $ 10.00 per nacht geen aansluitingen.

Zondag 15 juni 2008

Heerlijk geslapen in de stilte van het bos. Om 9.00 gaan we weer naar het Grand Canyon nationalpark. We gaan er nu met de camper in en parkeren bij de market place. Vandaar uit gaan we naar Yakipoint het eindpunt van de shuttelbus richting de East rim. Hier even een stop bij south Kaibak trail. Van Pipe Creek vista lopen we terug naar Village East totaal ± 6 km. bij een temperatuur van 32 graden en een luchtvochtigheid van 13% heb je veel vocht nodig . De zon brand behoorlijk en je kunt niet zonder pet of andere hoofdbedekking. In vergelijking tot gisteren is het pad hier voor een groot gedeelte geasfalteerd en ook vele stukken zijn geschikt voor rolstoelers. Bij elk national park krijg je bij de ingang een kleuren folder en een krant. Als je even de moeite neemt om die door te kijken/lezen krijg je veel informatie : welke belangrijke punten er zijn die je wilt bekijken, de wandelroute bepalen en ook zaken uitsluiten die je minder interessant vindt. Ook kun je met rangers wandeltochten maken, de vertrek tijden en punten staan ook in deze gidsen. Er lopen in het park op allerlij plaatsen rangers die graag wat uitleg geven en je wegwijs maken. De natuur blijft overweldigend. Het is een underdstadment dat wat je op foto's, tv of video ziet niet kan tippen aan de werkelijkheid.
De verscheidenheid aan kleuren de scharkeringen in de rotsen de dieptes die kun je niet vastleggen. Het bij dit heldere weer heb je een vergezicht van 158 km.
Je blijft je steeds verwonderen. Bij East Village zijn een groep Hopi indianen traditionele dansen aan het uitvoeren waaronder ook een regendans. Hiervan zijn wij natuurlijk minder gecharmeerd.
Als we terug komen op de campground is het zo stil dat je het gevoel hebt dat je het hele Kaibab Forrest voor je zelf hebt. Al weer een dag voorbij.

Maandag 16 juni 2008 Grand Canyon - Page
Vandaag trekken we weer verder. Maar nemen nog geen afscheid van de Grand canyon. We rijden naar Dessert Vieuw. Na een enkele tussenstop bij o.a. Grand Vieuw en Moran Point. Bij Dessert Vieuw de historische toren beklommen. Hier in zijn tekeningen van de Navajo indianen nagemaakt. Een mooie laatste blik op de Grand Canyon vanuit de toren en op weg naar Page. We rijden door Painted Dessert die zijn naam eer aan doet. Aan de rechterkant van de weg een grote vlakte met verschillende kleuren en links van de weg rode rotswanden. Onderweg wat sieraden gekocht bij een van de vele stalletjes van de Navajo indianen. We tanken in The Gap, de indianen daar zijn erg stug bijna bij het onvriendelijke af. Dit is wel een verschil met wat we tot nu toe aan vriendelijkheid hebben ervaren. In Page aangekomen eerst maar weer naar de Wal Markt. We kamperen op Lake Powel ground stelt niet zo heel veel voor. Heeft wel een klein binnen zewmbad, bij deze buiten temperatuur lekker in een geaircondisoneerde ruimte zwemmen. Tijdens een info bijeenkomst voor camper reizen werden we geattendeerd op de Antelope Canyon en na het zien van de foto's op internet waren we zeker van plan dit te gaan zien. We reserveren op de camping om morgen met de Navajo indianen naar Antelope canyon te gaan. Je kunt ook op eigen gelegenheid naar de ingang rijden. De Lower Canyon kan zonder gids gelopen worden. De Upper Canyon met gids. Wij boeken op de camping voor de Upper, omdat hier de lichtinval zeker rond het middag uur het mooiste moet zijn, om 11.00 uur worden morgen aan de camping afgehaald.

Miles 52.993 gereden 128 mile
Getankt 34 gls $ 140.00 Camping Lake Powel ground $ 23.00 Full hook up

Dinsdag 17-06-2008 Page - Monument Vallye

We konden vanmorgen lekker rustig aan doen. Om 11.00 worden we opgehaald en eerst naar het dorp gebracht. Hier worden we in groepjes van 12 verdeeld en gaan in een open truck naar de Canyon. We waren blij dat we gereserveerd hadden want de truck´s vanuit Page zaten vol. Als je op eigen gelegenheid gaat moet je bij de parkeerplaats wachten op de volgende tour een paar uur later. Vanaf deze plek ploegt de truck door het mulle zand diepe sporen achter zich latend. De Antelope Canyon is een een zgn. slot Canyon dat smalle gleuf betekend. De meeste slot canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar incidenteel heftige overstromingen plaatsvinden. Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan. Hier kan de Canyon binnen 2 uur volstaan met 15 meter hoog water dat er met 45 km/per uur doorheen stroomt. In de Lower Canyon zijn in 1997 11 mensen verdronken door zo’n vloedgolf. De Upper Antelope Canyon werd in het jaar 1931 ontdekt door het 12-jarige meisje Sue Tsosie. Haar volk, de Navajo Indianen, noemden de kloof “Tse Bighanilini”, dat betekent: “de plaats waar water door rotsen stroomt”. De Navajo’s hebben de vondst van de canyon jarenlang geheim gehouden. Upper Antelope Canyon ligt binnen in een hoog, rood zandstenen plateau; de ingang is een smalle opening d ie je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn. Maar dat verandert direct nadat je naar binnen loopt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht. Upper Antelope Canyon is ongeveer 90 meter lang, en de wanden zijn gemiddeld zo’n 40 meter hoog. De zanderige bodem is grotendeels vlak, daardoor is een bezoek aan de kloof ook goed te doen voor mensen met k leine kinderen. Dit is een van mooiste dingen die we hebben gezien en doet zeker niet onder voor de foto's op internet. Om 13.30 uur zijn we weer terug een geweldige ervaring rijker. De camper mochten we binnen de poort van de camping langs de weg zetten en we kunnen dan ook vertrekken richting Monument Valley.Onderweg zien we verschillen de rotsformaties in een vlak terrein. Je kunt er je fantasie lekker op loslaten en allerlei voorwerpen voor bedenken. Rechts van de weg zien we de beroemde rotsformatie van de Malborro reclame en in diverse films gebruikt beeld van Amercia voor ons op doemen.
This is America Men. We stoppen even wat foto's te maken. Wat verderop is Mexcican Hat een rots waarop een omgekeerde sombrero banlanceerd. Net buiten monument valley strijken we neer op RV park Cotton wood. Een mooie rustige plek er staan slechts enkele campers. Net buiten het RV park zit het Cotton wood Steakhouse. We besluiten om daar te gaan eten . In Utah is het een misdrijf als je met alcohol op achter het stuur kruipt en hier kunnen we te voet naar toe. De katoen pluimen dansen vrolijk in de wind. Aan de buitenkant ziet het er een beetje vervallen uit maar als je binnen komt (buiten op terras kan ook maar het is nog erg warm) waan je je in het oude westen. Posters van Billy the Kid, beren en vossen vellen aan de muur, oude geweren en werktuigen echt heel gezellig. De menu kaart komt en de kleinste Rib-eye blijkt maar liefst 8 ounce een maaltijdsalade is een vergiet vol. We wagen ons aan de Rib-eye, Eerst een kleine salade dan de overheerlijke steak met wat gebakken aardappel en bruine bonen. Weer een leuk gesprek met Amerikanen die naast ons zitten en die zeggen dat we het brownie toetje niet mogen overslaan. Wat ook niet te versmaden. Het bestek zit gewikkeld in rode zakdoeken en die krijg je als souvenir mee. Dit is een heerlijke afsluiting van een dag vol met indrukken die we niet snel zullen vergeten. We duiken moe maar voldaan het bed in.

Miles 53.157 gereden 164 Mile
Camping RV Park Cottonwood in Bluff $ 25,00 Full Hook up

woensdag 18 juni 2008 Monument Valley - Capital Reef
Bij het zetten van de wekker gisteravond even er niet bij nagedacht dat we in een nieuwe tijdszone zitten het is hier een uur later. We gaan vandaag naar Arches national park. We vertrekken om 9.00 uur. De natuur wordt steeds groener, vlak voor ons steekt een hert over. Hiervan kijk al niet meer op en wat later zien we weer een condor vliegen. In de buurt van Arches zie je weer twee verschillende werelden. Aan de westkant groene vlakten en besneeuwde bergen, aan de oost kant roe rotsformaties die er droog en dor uit zien. Wij blijven ons hierover verbazen zoveel verschil in de natuur aan beide zijden van de weg. Bij Arches national park eerst het visitor centre bezocht. De "Arches", gaten in de zandsteen, zijn ontstaan door water dat zich in spleten en gaten verzameld en de zandsteen langzaam wegslijt. Stukje bij beetje schilfert hij af, totdat de rots volledig is doorboort. In het park vind je bijna tweeduizend Arches. Een aantal Arches zijn vanaf de weg te zien, maar het overgrote deel is alleen te bereiken na een fikse wandelpartij. In dit park rijden geen bussen en ga je met je eigen vervoer de bergen in. Om 11.30 uur gaan we op weg naar Devils trail. We lopen naar Landscape Arches op weg hier naar toe nemen we eerst nog het pad naar Pine tree Arches. Dit loopt dood dus moet je weer terug. Het is vandaag erg warm en droog weer de zon brand vandaag echt. In de zomer kan het hier gemakkelijk 40° worden Het pad is licht helend met hier en daar mulle stukken zand en er is bijna geen schaduw. Het is best wel afzien. We rijden na deze fikse wandeling terug en gaan kijken bij Windows Arche. Rick kan de moed niet meer opbrengen om weer naar boven te lopen dus ga ik alleen. Het is niet zo zwaar als de tocht naar Landscape Arche. Het is een pad met enkele treden en boven weer een mooi uitzicht. Arches is een aparte speling van de natuur met al zijn bogen. We besluiten om hier niet nog een dag te blijven maar verder te reizen. om 15.30 uur gaan we richting Capital Reef.

Je rijdt hier door een bosrijke omgeving we zien veel aangereden dieren op en langs de weg liggen. Na Hanksville waar we tanken zien we een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Een grote diversietijd van kleuren. Midden tussen de kale rotsen vind je ook nog een prachtig begroeid gebied rondom de Fremont River. Mormoonse kolonisten hebben hier vroeger een nederzetting gesticht, waar zij gewassen teelden en boomgaarden aanlegden. De Senic drive is een mooie weg, maar door de vele bochten en soms smalle stukken schiet het niet erg op, toch de moeite waard om niet over de highway om te rijden. Om 18.00 uur komen we aan op de Campground achter het Visitor center. Er is hier geen aansluiting voor stroom of water enkel toilet gebouwen. Op bepaalde tijden mag je de generator wel gebruiken. Je zit midden in de natuur de herten en reeën lopen tussen de campers en tenten door. ´s Avonds lopen we nog en stukje en zien een schitterende zonsondergang op de gekleurde rotsen wat een schouwspel van wisselende kleuren rood oranje bruin. Onder weg stond er veel wind dit is vandaag in het benzine verbruik wel terug te vinden. We moeten nu ook gaan besluiten of we de rit naar Yellowstone wel of niet gaan doen. Als we hierheen gaan kunnen we niet meerdere dagen blijven in Capital Reef en de andere parken die we nog willen zien.

Miles 53.449 gereden 292 miles
Getankt 60 gls $251, Capital Reef Fruita Campground $ 10,00 zonder aansluitingen.

donderdag 19-06-2008 Capital Reef - Bryce Canyon
Heerlijk geslapen in de stilte van de Campground. Maar vroeg wakker doordat de batterij van de telefoon leeg is en we er niet zo snel achterkomen hoe dit op dat U.S. apparaat uitgezet moet worden beiden klaar wakker dus maar op gestaan. Om 8.00 vertrekken we. We hebben besloten wel naar Yellowstone te gaan. Het reizen is zo confortabel en relexd dat dit niet vermoeiend is. De natuur daar trekt ons zeer dus dan maar wat minder wandelen in de komende dagen.
De Senic drive gaat nog een stukje door met nog vele rotsformaties langs de weg. Na enige tijd wordt het landschap groener en lijkt meer op een alpenlandschap. In de buurt bij Bryce zie we de eerste zogenaamde Hoodoo's, roze pilaren die uit het landschap steken.
De Bryce Canyon is gevormd door jaren erosie en toen het Colorado plateau zich verhief brak het plateau in stukken en zo onstond de hoefijzer vormige schotel met de op prachtige amfiietheaters lijkende canyon. Bryce dankt zijn kleuren aan een laag zandsteen waarin verschillende soorten mineralen, waaronder ook cementachtige, zitten. Door wind en water is het zachte losse zand weggespoeld en bleven de hardere lagen in de vorm van druipsteen zuilen staan. Het park ligt op meer dan 2500 meter hoogte. We zetten de camper op de parkeerplaats neer en gan met shuttelbus naar Bryce point. Vandaar lopen we langs de Upper rim weer terug, langs Inspiration point, Sunset point en Sunrice point ± 6 km. Het eerste stuk is zowel stijgen als dalend over een oneffen rotsachtig pad. Het bizarre amfitheater, het grandioze landschap met soms spookachtige pilaren en mooie vergezichten trekt aan ons voorbij. Vanaf Sunset point is het vlakker en geschikt voor rolstoelers. Je kunt ook vanaf Sunsetpoint naar beneden lopen de zgn Navajo trial hiervoor moet je minstens 2 uur uit trekken het is een zigzaggend pad naar beneden, hoe meer je in dit amfitheater afdaalt des te warmer het wordt deze tocht vergt wel enige inspanning.
Als we weer bij de camper zijn rijden we nog een uurtje verder en strijken neer bij Bauers Ranch een klein Rv park maar netjes.

Miles 53.620 gereden 171 mile
Getankt 26 gls $ 110.00 Bauer's Canyon Ranch in Glendale $ 25.00 full hook up.

Vrijdag 20 juni 2008 Bryce canyon- Zion national park

Weer vroeg uit de veren want we willen toch Zion nog aandoen voordat we richting Yellowstone gaan. Bij de ingang een vriendelijke dame die doordat we klompjes aan de spiegel hebben hangen begint over haar trip naar Holland. Ze was wild van het lekkere eten hier de kaas en het gebak. Het is nog niet druk dus babbelen we wat en geven haar een stuk van de kaas die we van huis hadden meegenomen, ze gaat bijna uit haar dak. We rijden het park in bij de 2e tunnel moeten we wachten de tunnelbuis is te smal voor 2 campers en ze sluiten de buis af, zodat je in het midden van de tunnel met de camper kunt rijden. Voor het afsluiten betaal je $ 15.00 dit is automatisch een retour. We parkeren om 9.30 uur bij het Visitors centre voldoende ruimte rond deze tijd. Zion is een waar wandelparadijs. Neem voldoende drinken mee, het gebied is ondanks de plantengroei eigenlijk een woestijn. Onderschat niet de moeilijkheidsgraad van de trails. Informeer je voordat je aan een trail begint bij het visitorcenter over moeilijkheidsgraad en condities van de trails. We gaan weer met shuttel tot aan Zion's lodge omdat het vandaag weer een warme dag zal worden gaan we eerst lopen ± 5 km. naar de Lower en Middle Emmerals pool en terug nar Grotto. De Lower is makkelijk te lopen we komen 2 kleine watervalletjes tegen waar je achter langs loopt een klein poeltje beneden prachtig met de zon erop. Het stuk naar de middle pool met diverse trappen hadden we ons kunnen besparen het is slechts een klein poeltje. Het begint nu al weer warm te worden, ondanks dat het pas 9.00 uur is in de natuur,pet nat gemaakt in het heldere water en weer via de andere kant terug naar Grotto .Dit is een stijgend en dalend pad met wat trappen en lastige smalle gedeeltes. Het is hier duidelijk vochtiger dan in de vorige parken er zijn diverse mooie bloemen en cactussen die in bloei staan. Bij Grotto gaan we weer verder met de shuttel het park in. Het is nu al een stuk drukker in het park en de bussen zitten behoorlijk vol. We komen langs Angels landing. Je kunt hier naartoe lopen. We kijken met bewondering naar de gene die de moed hebben dit te doen het is een zware tocht van minimaal 5 uur erg stijl en je loopt aan het einde over een smalle cliffrand, hoogtevrees moet je zeker niet hebben. Vooral de gene die nog maar halverwege zijn en bij een snel stijgende temperatuur hebben het niet makkelijk. Bij Weeping rock lopen we weer naar boven dit is klim van slechts 400 meter met een hoogte verschil van 30 meter. De rotsen werken hier als een soort spons. Het duurt 800 tot 1200 jaar voordat het regenwater door de rotsen naar beneden sijpelt. Aan de onderkant van de rotsen hangen vochtige algen en mossen door dat het altijd nat is. De Canyon lijkt een oase in de woestenij van Utah. Door de honderden meters hoge verticale rotswanden is de canyon een beschutte plek. De Virgin rivier en de poreuze zandstenen rotsen, die enorme hoeveelheden water kunnen vasthouden zorgen voor een vochtrijk leefmilieu waar planten goed gedijen. Om 14.00 uur gaan we weer richting Salt lake City. We stoppen bij Filmore en overnachten bij de Koa camping aldaar. Onze credit card weigert voor de 2e keer no authorisation. De eigenaresse van de camping informeert voor ons bij master card. Maar in de US kunnen enkel zien dat hij is geblokkerd door of te weinig saldo, of fraude gebruik. Wat nu weer !!te weinig saldo kan niet dus het zal toch niet. Met de telefoon kaart Rabo Nederland proberen te bereiken, voordat we door de vele keuze menu's komen zijn we al heel wat geld kwijt. Dan krijg je te horen dat je op kantoor tijden moet bellen, lekker het is weekend en wij hebben 9 uur tijdsverschil. De campground eigenaresse gaat weer voor ons op onderzoek uit en belt diverse instanties. Uiteindelijk hebben we een nummer dat op zaterdagmorgen moet werken. Ook maar een e-mail naar huis zodat ze daar kunnen informeren. De Koa camping is erg mooi grasveldjes bloemen perkjes enz. goed verzorgt. Een leuk zwembad niet al te groot maar lekker met ligbedden. Echt een aanrader en zeer behulpzame en vriendelijke eigenaars.

Miles 53.815 gereden 105 mile

Kao Fillmore $ 47.40 full hook up

Zaterdag 26 juni 2008 Fillmore-Swan valley
Om 8.00 uur gebeld met RABO Nederland over de masterkaart. Je krijgt eerst een bandje met een nr. wat je moet bellen. Dus na eerst de diverse keuzemenu’s te hebben doorgelopen eerst maar pen en papier gehaald want dat nr. gaat vrij snel en wordt niet herhaald. Eindelijk komen we door het keuze menu en lopen dan weer vast bij geef bancode. ( terug in Nederland hierna geïnformeerd dit kun je bijna niet weten). Nu maar hopen dat de email richting de kinderen wat heeft opgeleverd . Uiteindelijk vertrekken we om 9.00 uur. Net buiten de camping moeten we eerst tanken. Toch maar dom de masterkaart weer proberen en wat schets onze verbazing hij doet het weer!! Er blijkt achteraf een beveiliging in te zitten dat als je elke dag een opname doet die niet gebruikelijk is en tussen die opnames zit ook nog en bepaalde afstand werkt de kaart een paar dagen niet, zodat fraudeurs de kaart dan bv weggooien. TIP geef bij masterkaart aan dat je veelvuldig ongebruikelijke opnames in bepaalde tijd doet. Nu nog een telefoonkaart zien te bemachtigen. Dit gaat niet zo gemakkelijk als in Nederland op elke hoek van de straat. In de telefoon kun je het dichts bijzijnde verkooppunt opzoeken dit kan ettelijke mijlen weg zijn. Gelukkig zit er één in Provo waar we toch langs komen. Nog wat boodschappen gedaan in Provo. Om 11.00 alles geregeld en op weg richting Salt lake City. Het is druk op de tienbaansweg maar we komen er toch vrij snel doorheen. Dan even buiten Salt lakeCity file voor de eerste keer in al die dagen. Het blijkt een berm brandje te zijn wat kilometers verder op onder tussen wel bijna driekwartier stilstaand en langzaam rijdend verkeer. De valleien worden steeds breder en groener ook door de irrigatie systemen die hier zijn aangelegd voor de landbouw.OM 13.30 rijden we Idaho binnen even tanken en luisteren naar de radio Nederland-Rusland, na verlenging verloren met 2-1 Guus Hiddink gaat met Rusland verder Oranje kan naar huis. Het benzine station is een groot loterij kantoor wel 30 verschillende loterijen en weddenschappen kunnen hier worden afgesloten dit omdat in Utah niet gegokt mag worden en net over de grens een drukte van jewelste. We rijden verder en een berglandschap komt in zicht de valeien worden smaller en witte toppen verreizen aan de horizon. We stoppen een voorbij Swan Valley voor de overnachting bij RV Huskeys. Een benzinepomp met wat plekken erachter in de groene natuur. Er is geen douche of WC enkele water en stroom op de plek. Een prachtige locatie met mooie vergezichten.

Miles 54.223 gereden 408 mile

Getankt 52 gls $ 232.=RV Huskeys Swan Valley/Pallisades $ 18.00

Zondag 22 juni 2008 Swan Valley- Yellowstone nationalpak

Het was vanmorgen bewolkt toen we op stonden. Voor het eerst geen stralende zon die ons wakker maakt. We rijden richting Jackson Hole. Langs een schitterend stuwmeer met besneeuwde bergen erachter. Het heeft hier onlangs nog gesneeuwd. We zien prachtige paarse struiken langs de weg als we goed kijken blijken het seringen te zijn die hier net in bloei staan. Zo langs de kant van de weg als struiken zo worden niet zo hoog als bij ons. Vlak voor Jackson Hall stoppen we om te tanken en doen boodschappen bij de uitgebreide winkel die bij dit tank station hoort. Aan de overkant van de weg de beroemde brievenbussen op een rijtje langs de kant van de weg in allerlei kleuren en maten. Door Nederlandse toeristen zijn we gewezen op Jakson Hole is een echte wildwest stad met houten trottoirs (boardwalk) en ouderwetse saloons inclusief houtenklapdeuren en elandkoppen aan de muur . Vroeger bestond het stadje van de beverjacht, echter toen die voorbij was is men zich op het toerisme gaan storten. Rijke stadse heren konden cowboytje komen spelen in de stad. De meeste gebouwen zijn nog in originele staat of op authentieke wijze gerestaureerd. Er zijn kunstgaleries design boetiekjes en leuke cafeetjes. Het parkje in het centrum heeft vier bogen van honderden geweien die in omgeving worden gevonden door scouts aan het eind van het seizoen worden verkocht. In de winter is er wintersport mogelijk. Een lunch tip The Bunnery een bakkerij met echte franse (chocolade, ham/kaas)croissants en diverse lekkere broodjes. We nemen nog wat lekkere broodjes mee voor morgen. Terug op de parkeerplaats komen we in gesprek met Amerikaanse toeristen die ons erop wijzen dat we echt een camping moeten reserveren voordat we naar Yellowstone gaan. We krijgen de krant van het park met daarin het telefoonnummers van Yellowstone reservations. Als we vertrekken bellen we 17 minuten in de wacht voordat we erdoor zijn. Onze eerste en tweede keus blijkt al vol te zijn. Maar goed dat we bellen en nu twee verschillende campings voor de komende dagen in het park kunnen reserveren. Yellowstone is ongeveer net zo groot als onze provincie´s Gelderland en overijssel samen met 11 campings zonder reservering kan het zijn dat je lang aan het zoeken bent voordat je een campingplaats hebt.

We rijden door Grand Teton National park, vernoemd door een fransman die de grote blanke borsten (grand teton) van de franse schonen die hij moest achterlaten zag in schitterende witte bergtoppen. Een grote veelkleurige bloemenpracht op de flanken van de bergen.
Hier groeit vooral sagebrush, een stugge, sterke struiksoort met zilvergrijze bladeren en prachtige gele bloemen.

In het noorden gaat Grand Teton over in Yellowstone. Yellowstone is één van de mooiste parken van de Verenigde Staten. Hier heb je niet alleen geisers, heetwaterbronnen en modderpotten, maar ook vind je er prachtige bossen, mooie alpenweiden, een schitterend groot meer en een grote canyon met watervallen. Daarnaast leven veel dieren in het park waaronder bizons, elanden, herten, zwanen, pelikanen, grizzly- en bruine beren. De eerste tekenen van de grote bosbrand die daar in 1998 hebben plaats gevonden zijn direct zichtbaar. Een is een groot gedeelte van Yellowstone verbrand. Branden die in juni door bliksem werden veroozaakt werden niet geblust om het ecosysteem zo veel mogelijk zijn eigen gang te laten gaan (er wordt bijvoorbeeld ook geen hout van de grond opgeruimd), maar in 1988 is er wel ingegrepen, aangezien de branden door de ontzettende droogte alleen maar groter en groter werden. Op 20 Augustus 1988 verbrandde in 1 dag 150,000 acres. Firefighters over het hele land waren toen al ingevlogen, maar niets hielp om de branden te blussen. Op 11 september viel de 1ste sneeuw en daardoor werd de brand een halt toe gehouden. 36% van Yellowstone was verbrand, maar bijna geen dieren aangezien die gewoon een stukje verderop gingen grazen als het vuur weer dichterbij kwam. Er is veel discussie geweest over wanneer in te grijpen bij branden, maar tot op heden zijn onderzoekers het er mee eens dat het goed is dat zoveel van Yellowstone is verbrand.
Het is een triest gezicht met al die verbrande bomen ook al zie je het herstel jonge dennebomen met kleine struiken en bloemen er tussen. We rijden eerst in westelijke richting naar The Oold Faithful. Heerlijk dat we al een camping hebben reserveerd en niet op de tijd hoeven te letten. The Old Faithful heeft z’n naam in 1870 gekregen omdat de erupties steeds precies op tijd gebeurden. De gemiddelde tijd tussen de erupties is in de loop van de tijd wel iets langer geworden, als gevolg van aardbevingen en vandalisme, maar toch is het nog steeds een zeer betrouwbare geiser. De erupties vinden gemiddeld 1x per 91 minuten plaats. Elke uitbarsting duurt 1,5 tot 5 minuten; er wordt dan 14.000 tot 32.000 liter kokend water omhoog gespoten tot een hoogte die varieert van 30 tot 55 meter. Een schitterend gezicht ook al is er een soort theater met houten banken waarop je het schouwspel kunt waarnemen.
We rijden terug via het West Thumb Geyser Basin We lopen de Trail Lengte: 1 kilometer (loop)met weinig hoogte verschil. Vanaf de parkeerplaats loop je over een houten boardwalk langs het basin en langs de kust van Yellowstone Lake ontzettend mooi.

Er zijn hier een aantal verschillende kleine geysers met prachtige kleuren. Bij sommige kun je diep in een heldere krater kijken.

Om 19.00 uur komen we aan op camping BridgeBay. Eerst nog instructie´s hoe de beren buiten de camper-tent te houden . Een prachtige camping op een open plek aan de rand van het bos. Toilet gebouwen met water verder geen facaliteiten.

Miles 54,414 gereden 191 mile

Getankt 25 Gls 25 $ 100,00 Camping Bridge Bay $18,00

Maandag 22 juni Yellwstone
Vannacht was het voor het eerst koud. Een lekker ontbijtje en om 9.30 vertrekken . Als we even op weg zijn gaan we kijkje nemen bij Mud vulcano. Het is een maanachtig landschap met modder poelen die telkens op borrelen. Het stinkt verschrikkelijk naar zwavel echt een rotte eier lucht geen plekje om lang te vertoeven. Bij Canyon Village nemen we de noordelijke route richting de Upper Falls. We willen de uncle Toms trail lopen, we hebben gelezen dat die niet geschikt voor mensen met hart/long problemen of een sclechte conditie. We gaan een stukje op pad. Eerst loop je langs een bospad naar benedenen eigenlijk zonder dat we het in de gaten hebben staan we voor de trail. Zonder water, suiker (Rick is diabeet) wat doen we? We zijn nu al een stuk op weg en besluiten door te lopen de mensen die we tegen komen zien er wel verhit uit. Uncle Tom’s Trail hoogteverschil: 150 meter De Uncle Tom’s Trail is vernoemd naar “Uncle” Tom Richardson, die in het begin van de vorige eeuw bezoekers begeleidde die een stukje in de canyon af wilden dalen. Na het bospad beginnen 328 traptreden van geperforeerd staal( in de tijd van Uncle Tom een touwladder met 558 treden). Via deze traptreden leg je ongeveer ¾ deel van de afstand naar de bodem van de canyon af. De trail eindigt bij een klein platform, vanwaar je een prachtig zicht hebt op Lower Falls en op deYellowstone River . Prachtige regenbogen. De klim terug omhoog is behoorlijk zwaar. Al snel krijgen we het warm. We gaan langzaam terug en rusten af en toe. Als we de trappen hebben gehad zijn we verbazend snel weer op de parkeerplaats. ALs we water en wat te eten bij ons hadden gehad waren we halverwege naar Artist point gelopen. Nu gaan dat stukje met de camper. Het is vanaf de parkeerplaats maar een klein stukje lopen voordat je bij Artist point bent. Waarom dit zo heet wordt al snel duidelijk een prachtig uitzicht op de Upper Fall. Schitterende kleuren geel en oranje rood op de wanden van de canyon. Kunstnaars kunnen hier hun hart op halen voor tekeningen en schilderijen. We rijden verder naar het noorden. Bij Tower falls is het zo druk dat we de camper niet kunnen parkeren en rijden verder we lunchen langs de kant van de weg schitterende uitzichten overal. De natuur veranders steeds weer dan bossen dan openvlaktes met in de verte besneeuwde bergen niet in woorden te bevatten zo mooi.
Onder weg zien we een paar bizons grazen. Zowaar lijkt het dat we in een fille komen, maar wat blijkt een kudde bizons met jonge kalveren steken de weg over. Je zou niet denken dat deze logge beesten, een stier kan een schoft hoogte van 1.90 meter bereiken en 3 meter lang worden, een snelheid van 50 Km per uur kunnen halen. Het lijken zulke lieve dikke knuffel beesten vooral de jongen zien er erg schattig uit met hun mooie licht vacht. Als de kudde overgestoken is kunnen we weer verder. We gaan nu naar Mamoth Hot springs. In deze omgeving bevinden zich onder de grond grote hoeveelheden calciumcarbonaat. Doordat het water onder de grond heet is, kan het, in tegenstelling tot koud water, gemakkelijk calciumcarbonaat oplossen en mee omhoog voeren. Boven de grond koelt het water echter af. Het calciumcarbonaat kristalliseert dan als witte kalksteen uit en vormt allerlei terrassen, waarover het water uitstroomt. Geschat wordt dat er in totaal per minuut bijna 2000 liter water uit de heetwaterbronnen van Mammoth Hot Springs stroomt. Per dag voert dit water ongeveer 2000 kg kalksteen mee omhoog. De terrassen veranderen dan ook voortdurend van vorm. Sommige van de terrassen zijn mooi gekleurd. Dit wordt veroorzaakt door de algen en bacteriën die in het warme water leven. Als er onder of boven de grond echter iets gebeurt, en er stroomt geen heet water meer over de terrassen, dan krijgen de terrassen de kleur grijs en verliezen hun schoonheid. Dit proces gebeurt continu. Sommige van de mooiste terrassen van vroeger zijn nu grijs en oninteressant. De terrassen zijn in twee groepen verdeeld, de Lower Terraces en de Upper Terraces. Je loopt hier over houten ballustrades met vele trappen. Het is erg warm en het stinkt hier ook behoorlijk. Langs de weg lopen weer diverse elanden. We gaan weer naar het zuiden richting the Old Faithfull die we gisteren al in volle glorie hebben zien spuiten. Vanuit de parkeerplaats van the Old Faithfull kun je prachtig wandelen langs allerlei verschillen de mooie kleine geiser en poelen met op borrend water. Het is al wat later op de middag maar nog behoorlijk warm. Om de vele geisers die hier zijn te zien spuiten moet je op het juiste tijdstip zijn sommige spuiten slechts een keer per etmaal, sommige slechte 1 maal per jaar. We lopen langs diverse geysers en poelen met allemaal prachtige namen en kleuren.We willen in ieder geval naar de Morning glorie pool hiervan hadden we prachtige foto's gezien. Helaas heeft de bron veel te lijden gehad van vandalisme; bezoekers hebben letterlijk tonnen aan keien, munten, hout en ander afval in de bron gegooid. Hierdoor is de watercirculatie ernstig verstoord, waardoor de thermische activiteit verloren ging, en de temperatuur is gedaald. Ook nu zien we blikjes in de pool drijven. Het is werkelijk niet te geloven dat mensen deze wonderen van de natuur niet weten te respecteren. Op de terug weg lopen we langs de Grotto. De 2,5 meter hoge kegel van Grotto Geyser heeft een opvallend grillige vorm. Tussen twee erupties kunnen enkele uren zitten, maar ook wel enkele dagen. Ze duren vaak wel erg lang, tot meer dan 10 uur. Uit de opening hoor je constant gorgelende geluiden komen.
Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de camper. Het is inmiddels al weer 19.00 uur en rijden terug richting camping. Onderweg menen we vossen hebben zien lopen, maar volgens de campground beheerder moeten het coyotie zijn geweest. Ze hebben hier een bruin rode vacht vandaar dat wij aan vossen dachten. Weer een mooie plek op Madison campground. Het is echt aan te raden om in Yellowstone plekken te reserveren anders hadden we geen plek meer gekregen. Ook kun je zo de hele dag je gang gaan. Morgen verlaten we dit prachtige park met mooie besneeuwde toppen. prachtige watervallen, stoomversnellingen bossen en wondere wereld van geysers.

Miles 54.543 gereden 129 mile

Campground Maidison $ 18.00 enkel snanitair gebouw geen water of stroom.

donderdag 24 juni 2008 Yellowstone-Twin Falls-Carlin

We hebben niet echt beer proef geslapen. Ik wordt wakker en heb het koud. Na een nachtelijke plas pauze blijkt dat Rick de deur niet goed heeft dicht gedaan. Die staat wagenwijd open met een zak afval vlakbij de ingang. Gelukkig geen beren op bezoek gehad. Om 8.30 uur plaatselijke tijd vertrekken we weer. Verbazend hoeveel mensen er al in fille staan bij de park ingang. We zien nog wat bizons lopen We rijden door het national Forerst met af en toe openvelden. Dit lijkt wel op de bollenstreek met een grote verschijdenheid aan kleuren, grote gele, witte en paarse vlakten. Na Portobello veranderd de natuur in een tamelijk saaie omgeving. We rijden richting Twinn Falls. Op de snelweg zien we grote borden Shoshone Falls. We gaan tanken onder aan de weg bij een truck stop even wat foto's maken van een paar kolossen die hier staan. We rijden verder en zien een klein houten bordje waterval, dit zal het toch niet zijn na de grote aanduidingen op de snelweg? Een stuk verder een informatiebord, leuk maar geen pijltje waar wij uithangen. Na het bord bestudeerd te hebben komen we tot de conclusie dat we bij het kleine bordje wel af hadden gemoeten. Dan maar weer terug. Er komt een ander houten bord Shoshone Falls 3 miles rechts. Na 4 miles nog niets,weer terug en we gaan af bij het vorige bord en zowaar na 3 mile komt een betaal hokje voor $6.00 kun je naar beneden rijden daar is een parkeerplaats met een schitterend uitzicht op de Shoshone Falls. Twee Regenbogen boven het water. Deze watervallen worden de Niagara van het westen gemoemd Het water stort van 636 meter naar beneden in de Snake River. Je kunt hier diverse wandelingenmaken maar wij zetten onze reis na een korte wandeling en pauze weer voort. Bij Wells gaan we de autobaan af. We zien geen campings alleen een onooglijk RV Park waar veel arbeiders een vaste plek hebben. Het is maar voor 1 nacht dus zetten we de de camper hier vlak bij de autobaan op RVpark Dessert gold neer. De toiletten en douches zijn wel netjes dus wat maakt de plek dan uit. Mams gebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag toch wel vreemd hier is de dag bijna voorbij en daar begint het pas. Het blijft reken met zo'n 10 uur tijdsverschil.

Miles 55023 gereden 480 mile

Getankt 85 Gls $392 RV Dessert Gold $15.00

Vrijdag 25 juni 2008 Carlin-mono Lake

Om 9.30 zijn we weer vertrokkeneerst nog een stukje snelweg tot aan Battle Mountain, daarna over de 305 tot Austin. Je rijd werkelijk door een door god vergeten land. Een rechte weg met wijdse valleiën ver weg wat bergen. Soms heel in verte zie je een ranch of boeren schuur. We dachten bij Austin te kunnen tanken men had ons al gewaarschuwd de tankmeter hier niet onder de helft te laten zakken. Geen tankstation te vinden. We gaan de High way50 op zonder te hebben kunnen tanken. Deze weg wordt de the most lonelyst road genoemd en de meter zakt steeds verder. Als we voor de afslag naar de high way 361 niet kunnen tanken moeten we door rijden naar Fallonde dichtsbijzijnde grotere plaats. Net bij de afslag zien we een klein houten bordje gasoline. Gelukkig we kunnen tanken. Het tankstation ziet er uit als uit een oude western film.

Old middlegate Station is gebouwd in 1859 door de regering om de staats lijndiensten, de beroemde pony express, te onderhouden tussen Oost en West. De post rijders wat konden eten, drinken en de paarden wisselen voordat wij weer verder moesten met de post. Ondanks dat de pony express maar 18 maanden heeft bestaan is de legende die zij hebben achtergelaten één van de meest uitdagende en grote aventuren die er uit het wilde bestaat. In de advertentie werd vermeld: Gezocht jongen,dunne mannen, die niet bang zijn voor de dood. Top salaris. Wezen krijgen de voorkeur. Ondanks de gevaren en ontberingen waren er genoeg gegadigden die de zware tocht aandurfden. Het einde van de gols rush makte ook een einde aan het station. In 1952 werd het weer geopend als bar restaurant aan de eerste verharde Transcontinental weg The Lincon Highway of High way 50 . De huidige eigenaar hebben het oude Station herstelt in de oude glorie. Het is gedeeltelijk een museum oude koetsen staan buiten de tankinstallatie lijt nog wel uit 1952 te komen. Binnen is een leuk restaurant met allerlij oude museum stukken en doller biljetten getekend door de vele bezoekers hangen aan het palfond. We nemen onze eerste hamburger in America. Echt werkelijk genieten niet een MC Donals, heerlijk sappig vlees en een heerlijk broodje met frites. We vragen naar de dikke mist die ver voor ons in de bergen steeds dikker lijkt te worden. Het blijkt geen mist te zijn maar rook van de vele bosbranden meer dan 800 stuks in Calfornië. Afgelopen zaterdag zou het daar erg slecht weer te zijn geweest met veel bliksem inslagen die al deze verschillen bosbranden hebben veroorzaakt. De rook trekt als door een trechter deze kant op. Wat verschrikt vragen we of we wel naar Mono lake en Yosimety park kunnen rijden. Volgens de eigenaar zijn de hoofdaders van de weg naar Californië niet afgesloten. We vervolgen onze weg en klokken een afstand van 30 mile voordat we het stuur iest van richting moeten veranderen en die tijd komen we 3 auto's tegen. Hoe zo most lonely raod. We komen aan in Mona lake waar we overnachten. Normaliter heb je op camping Mono vista een prachtig uitzicht op het meer maar nu is het verdwenen achter een rookgordijn. Later in de avond trekt het wat weg maar het te laat om hier nog wat rond te lopen.

Miles 55.368 gereden 345 mile

Getankt 21 Gls $ 110.00 Camping RV Park Mono Vista $ 28.00 enkel stroom en water.

Donderdag 26 juni 2008 Yosemite Park

Vanmorgen direct naast de camping getankt zien we het goed $5,15 per gallon dat is $1,10 meeer dan gisteren. De mastercard heeft weer een off day dusmaar weer pinnen en contant betalen. We rijden via de Tioga pas Yosemite park binnen. De pas is met zijn 3031 meter de hoogstepas van Amerika en groot gedeelte, ongeveer 9 maanden, van het jaar gesloten. We stoppen bij het meer om een paar foto's te en eigenlijk zijn we de pas over voordat we het in de gaten hebben. Yosemite Park is met meer dan 3 miljoen bezoekers per jaar een van de drukst bezochte plaatsen in de Verenigde Staten. Voor overnachtingen in het park moet je ruim van te voren boeken. Yosemite park was bedekt met gletsjers , toen deze terug trokken bleven er gladde stijle bergwanden over met mooie bergmeren en verscheiden watervallen. De hele dag blijft er een smoke van de bos branden hangen en dit beleemerd de vergezichten.We rijden richting de bruidsluierwaterval op de parkeerplaats is echter geen plek te krijgen. Dus zetten we de reis voort en iest verder zien we El Capitain een 900 meter hoog blok graniet dat uit het niets omhoog steekt. Langs de weg parkeren we de camper en pakken de verrekijker om de wanden af te zoeken naar klimmers die deze loodrechte wand beklimmen. Van hieruit kun je door het bos makkelijk terug lopen naar de bruissluierwaterval en dit doen we dan ook. Het is hier vergeleken met de andere parken echt druk te noemen overal lopen mensen. We rijden door naar de dagparkeerplaats en nemen van daaruit de shuttel bus naar de Lower Yosemite Falls.

Je wandelt ongeveer 400 meter over een verhard pad en komt dan uit bij de onderzijde van de Lower Yosemite Fall. De rotsen zijn daar erg glad. Tijdens de wandeling heb je hebt een goed uitzicht over de drie verschillende gedeelten van de totale waterval. Weer een grote mensen massa. Dit verpest de schoonheid van het park. Terug in het info centrum komen we er achter dat de Higway 140 waaraan onze camping ligt, na de camping is afgesloten voor campers groter dan 25ft . Drie jaar geleden is hier en rotsblok naar benden gekomen en over de noodbrug mogen geen langere voertuigen rijden. We besluiten om dan maar wat vroeger naar de camping te gaan en morgen op tijd weg te gaan richting Glacier point en dan aan de zuid kant i.p.v. de west kant te verlaten. We hebben camping Indian Flat die stond in een boekje van Tioga tours stond vooraf geboekt. Wat een zooitje zeg. Er is maar 1 toiletgebouw.De toiletten en douches zien er niet uit. Later blijkt dat naast de camping een raftcentrum zit en alle mensen die in de Merced river zijn wezen, zwemmen, kanoen en raften douchen zich op de camping en spoelen het zand hier van zich af. Wat een afgang en deze camping is nog een van de duurste ook.

Miles 55464 gereden 98 mile

Getankt 21 gls $120.00 Camping Indian Flat $ 40.00 Full hook up niet heen gaan

Vrijdag 27 juni 2008 Yosemite-Santa Cruz

Toen we wakker werden waren de schoonmakers net klaar met het toilet gebouw Nou ja schoonmaken de rubbermatten waren echt niet van de plek geweest en het zand zat er nog onder. Snel de boel oppakken en wegwezen hier.

We gaan opweg naar Glacier point het is nog een beetje rustig in het park een heel verschil met gister middag. Vanaf Glacier point heb je een schitterend uitzicht vanaf een uitkijkpunt op bijna 1000 meter hoogte. De Vernall Falls en de half Dome zijn van hier uit prachtig te zien. Tegen elven verlaten we Yosemite Park een mooi park maar de de grote mensen massa is het voor ons een beetje een tegenvaller.

We rijden richting Mercedes waar we ook de 1e nacht hebben door gebracht naar de kust. De weg erna toe is mooi, Het landschap wordt dteed vruchtbaarder. We rijden door mais, aardappel en tarwe velden en veel fruit boomgaarden. Ook grote melkveehouderijen met 800 tot 1000 stuks vee. California het westland van Amerika. Na Mercedes zien grote graslanden die door brand zijn verwoest dit moet in de afgelopen week zijn gebeurd.In de Redwood forrset hangt nog rook enkele brandweerlieden controleren de steeds weer op vlamdende resten. In de middag hadden we wat KOA campings gebeld, we wilden in de buurt van Carmel een camping, maar helaas omdat het weekend erin valt zitten ze allemaal vol. Dus moeten we het wat noordelijk zoeken. Wel jammer want wwe willen ook nog een stuk Highway One rijden. en dan moet je tocht zo'n honderd kilometer extra afleggen. Even ten noorden van Santa Cruz hebben we Koa camping Costanoa bij Prescador. Het wordt inmiddels steeds kouder en als we langs de kust rijden is de zon weg ( voor het eerst in 19 dagen). Op de camping aangekoemen loopt iedereen in langebroek met een trui. We steken een beetje raar af in korte broek en een hemdje. De camping heeft mooie plakken en goed sanitair. $ 64.50 is ook een behoorlijk bedrag maar in vergelijking met gisteren het wel waard. Hopelijk is de zon er morgen weer en kunnen we wat bijkleuren en genieten op het strand.

Miles 55764 gereden 300 mile getankt 28 Gls $ 125.00 camping Costanoa $ 64.50 Full hook up

Zaterdag 28-06-2008 Pescador ten noorden van Santa Cruz

Lekker rustig aan gedaan, helaas blijft de mist hangen tussen de kust en de bergen. De zon komt er niet door. De buren vertellen dat het hier vaak zo is en dat zij juist vanwege de warmte in San Francisco hier naar toe komen. Ook de rook van de nog altijd durende bosbranden zorgen voor bewolking.We lezen eerst wat en gaan in de middag naar Santa Cruz. Langs de kust zien we dolfijnen zwemmen en in de baaien wordt volop gesurft. Santa Cruz is een plaats met echte spaanse invloeden. Langs de pier en boardwalk is er een grote kermis.

Miles 55828 gerede 64 mile

Zondag 29-06-2008 Pescador

De belangstelling en vriendelijkheid van de amerikanen blijft ons verbazen. We willen vanmorgen een stuk High wau One rijden. Maar voordat we wegkunnen komt de buurman praten. Echte nationalistiche Americanen vlaggetjes in en om de caravan. Ze willen weten waar we zijn geweest en waar we vandaan komen. Zij gaan weer naar huis en komen ieder weekend terug op de camping hun huis ligt dicht bij redwood forrest en daar zijn nog steeds bosbranden in de buurt.

Als we bij Santa Cruz rijden lijkt het wat op te klaren. Er zijn weer erg veel surfers die de golven trotseren. We zakken af langs High way 1 tot Carmel (hier is Clint Eastwood nog burgemeester geweest). Helaas is het weer alweer betrokken.
Hier gaan we de 17 miles drive (tolweg)rijden volgens het boekje een mooi stuk prive weg langs de kust met de duurste huizen van Californië. De huizen vallen wat tegen op een enkeling na zouden ze goed staan inn een dure villa wijk. Er staan veel huizen leeg en te koop, de krediet crisis slaat in America hard om zich heen.

Het zal ook wel met het weer te maken hebben dat het ons wat tegen valt want van de mooie kust lijn zien we vanwege de mist niet veel. Bij Brid Rock zien we robben en zeeleeuwen op de rotsen liggen. Eerst zagen we ze niet met het blote oog maar nadat we ze in de verrekijker hadden gevonden en wist waar ze zaten kon je ze wel zo waarnemen. Filmen lukt wel maar voor de foto's is het toch te ver weg. Ook pelikanen en Jan van Genten zie je hier veel. Een paar parkeerplatsen verder stoppen we weer een Amerikaan wijst ons opde zeesterren die met dikke oranje worste poten op rotsen langs de kustlijn liggen. Weer op highway 1 komt en bordje dat na 30 mile de weg is afgesloten. Net voor Big sur zien we grote rookpluimen boven de bergen uitkomen. Langs de weg is comando post van de brandweer met heliposten en in het veld een kampementen van van brandweerlieden. We zien blus helicopters en vliegtuigen heen en weer vliegen. We besluiten weer terug te gaan verder naar het zuiden kan toch niet. Bij Montery gaan we naar de fishermans warf. De zeehonden liggen zich hier uitgebreid te wassen en hebben veel plezier . De plaatselijke specialteit hier is een vissoep die wordt geserveerd in een grote homp brood, een soort iltaliaanse super bol. Je krijgt overal kleine bakjes aangeboden om te proeven. Ik vind het wel lekker, een lekkere romige vissoep, maar Rick houd niet van vis dus die laat het voor wat het is. Het is een gezellige plaatsje met leuke straatjes en overal visrestaurantjes. Onder de pier zijn veel krabbetjes en kreeftjes te zien. Als we terug komen bij de camping is die bijna leeg. Het is wel wat helderder en we zien voor het eerst dat je vanaf onze plek de oceaan zo kunt zien liggen.

Miles 55941 gereden 113 mile getankt 34 gls $ 155.00

Maandag 30-06-2008 Pescador San Francisco
We vertrekken op tijd en rijden naar San Francisco. We rijden de stad binnen en zien de Golden gate voor ons. Aan de andere zijde parkeren we en maken wat foto's. Van vrienden hadden we de tip gekregen om net over de Golden Gate op RV camping Marina te gaan staan. Van hieruit loop je naar de ferry die brengt je dan langs st Quintin en langs Alcatras.Dit doen we dan ook. Als je naar alctras zelf wilt moet je dit minimaal een week van te voren boeken maar met de ferry kom je er ook vlak langs. We nemen de cable tram een must natuurlijk. Als machinist noet over behoorlijk wat spierkracht beschikken om de handrem te bedienen in de steile straten van San Francisco. We stappen uit bij China Twon en lopen door de wijk met ± 180.000 Chinese inwoners. De straatverlichting en vlaggen zijn chinees en de gebouwen hebben die typische Chinese daken. Het is een wir war van kleine winkeltjes restaurantjes en Chinese uithangborden en Neon verlichting. Je waant door dit straatbeeld en de oosterse geuren werkelijk in China. We pakken weer de cable tram en gaan naar Fischer manswarf Pier 39. Van een echte visserswerf is niets over Zeeleeuwn en meeuwn doen zich te goed in de zon. Het is een wir war van winkeltjes en restaurantjes maar iets authentieks is moelijk te zoeken.We eten in het Rock café Ik bestel spareribs en op de kaart stond ook nog iets van kip erbij. Wat schts mijn verbazing ik krijg een grote spare ric en een halve haan hoe kan men het bedenken. Na het eten sleteren we nog wat rond en gaan terug met de boot naar de camping.

Miles 56016 gereden 75 Mile Getankt $35.00

Dinsdag 01-07-2008

Vandaag moeten we de Camper weer inleveren. Gisterenavond had Rick bij het toilletgebouw al wat Nederlanders gesproken die net aan hun reis gaan beginnen en vanmorgen ik ook. We hadden beiden de left overs aan hen belooft. Blijken het twee verschillende gropen mensen te zijn. Toen alles maar eerlijk over hen verdeeld. We rijden naar cruise America. We kunnen de camper ineleveren wanneer we willen.

Eindstand op de teller 56.132mile in totaal 4347 mile gereden

Als alles daar is gecontroleerd komt de taxi die ons naar het Adanta hotel gebracht dit ligt lekker in het centrum dichtbij Union Squar.

Het is een eenvoudig hotel maar wel netjes je kunt er enkel koffie of fris kopen. Nadat we daar zijn ingechekt gaan we heerlijk op een terasje zitten op Union Scuar. We kijken terug op een onvergetelijke reis. Aan het eind van de dag gaan we weer met de cable tram de stad in en komen uiteindelijk uit in de Italiaanse wijk. Hier alles Italiaans. vlaggen aan de lantarenpalen Italiaanse restaurans echt weer een compleet andere wereld. Na heerlijk gegeten te hebben gaan we terug richting hotel. Het is eigenlijk nog wat aan de vroege kant om in bed te kruipen en besluiten ergens in de buurt van ons hotel wat te gaan drinken.De meeste bars zijn zeer moderen en wij kunnen ons hier niet in vinden, We lopen ons hotel voorbij de wijk verder (vanaf Union Sqaur gezien). Net als we terug willen gaan het wordt voor ons wel een beetje te onguur, horen we muziek uit de jaren 60 70. We kijken in een kroegje niet groeten dan een behoorlijke doorzon kamer. We besluiten om daar dan toch maar wat te drinken. Het is een echte local pub. Tot onze vebazing wordt er binnen gerookt als asbakken fungeren zelfgevouwen aluminium bkajes die ze snel verwijderen mocht de politie binnen komen. Rick draait een sigaret en dit heeft natuurlijk direct de belangstelling van iedereen. Op een gegeven moment komt er iemand binnen die 40 jaar geleden vanuit Nederland hierna toe was geemigreed. Het wordt een erg gezeliige boel. Als we weg willen gaan vraagt een vrouw aan mij of wij net als alle Nederlanders duits sprken. Zij blijkt uit Dreesden te komen en is blij Duits met iemand te kunnen praten. ALs we zegen dat we echt weg moeten, morgen moeten we immers optijd bij de luchthaven zijn zegt ze nog ein Laasten Glas. Ik zeg hierop Ein laasten Glam im Sthen en we beginnen gedrieen te zingen. Zij belt haar zus wakker aan de andere kant van America om dit aan te horen. Uiteindelijk duiken wat aan de late kant het bed in.

Woensdag 02-07-2008

We worden om 8.30 uur opgehaald naar naar het vliegveld gebracht voor onze terugvlucht via Cincinnati. Wederom hectiek om de overstap te halen. De paasagiers voor intercontentinale vluchten mochen als eerste het vliegtuig verlaten. De controle blijkt weer absurt door een luchtsluis op blote voeten enz. We zijn de laatsten de boarden de tickets worden bijna uit onze handen gegrist.

Donderdag 03-07-2008

Op het schema landen we om 10.25 en nemen de trein terug. Thuis blijkt mijn greencard nog in mijn paspoort te zitten en nu verblijf ik dus illegaal in America.

Dit was een onvergetelijke reis en we gaan zeker nog een keer